حضرت علی اکبر (ع) در سال 33 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود
حضرت علی اکبر فرزند امام حسین علیهما السلام در بین سال های 33 تا 35 ه از مادری به نام لیلا دختر ابی مرّه در شهر مدینه چشم به جهان گشود. وی در مکتب انسان ساز پدر شیوه های صحیح دفاع از مکتب و اطاعت از امامت و حمایت از آرمان های مقدس آن را آموخت. او در روز عاشورا اولین نفر از بنی هاشم بود که پس از مبارزه جانانه جام شهادت سر کشید. روز میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام به روز جوان نامگذاری شده است.
در زمان امام صادق ـ علیه السلام ـ حرکت علمی جان تازه ای گرفت و این خیزش علمی به دورترین نقاط نیز راه یافت و علوم مختلف با توجه به نیاز اجتماع و ظرفیت های موجود توسط امام صادق تدریس شد و کتاب های زیادی توسط شاگردان امام به رشته تحریر درآمد، و نهضت بزرگ و گسترده علمی شروع شد و در تمام جهان اسلام روح دانش جویی زنده گردید.
حضرت آیتالله خامنهای: «دستگاه وسیع و همهکارهی سپاه، امروز یک دستگاه برجسته است در کشور... برای همین است که میبینید چه گربه رقصانی برای سپاه، آمریکاییها میکنند. البته به جایی هم نمیرسد. آنها کید میکنند، آنها به خیال خودشان علیه سپاه و در واقع علیه انقلاب و علیه کشور نقشه میکشند، اما آنی که در واقع دارد فریب میخورد، او ترامپ و همین شیاطین، اشرار و احمقهای دور و بر نظام حاکمهی آمریکا هستند.»
سخنرانی حج الاسلام دکتر قهرمان:
مداحی حاج محمد حیدرزاده1:
مداحی حاج محمد حیدرزاده2:
در سیرۀ حضرت عباس(ع) خصالی چـون مـعرفت، بـصیرت، درایت، فراست، شجاعت، فداکاری و عبودیت چنان با یکدیگر عجین گردیده اند که علما، رجال نگاران، خطبا و ادیـبان نمی توانند به سهولت تمامی ویژگیهای این سردار حماسه آفرین کربلا و علمدار عاشورا را تـوصیف و تحریر کنند و در این بـاره بـه عجز خود اعتراف کرده اند. آن وجود با برکت مُدرّس وارسته در عرصة عمل برای تعلیم توحید، اما م شناسی، فضیلت و معنویت بود که می توان حضرت را به عنوان تندیس صادقانه و خالصانه ای در اطاعت از ولیّ امر و حجّت خـدا بر روی زمین معرفی کرد. آن قهرمان علقمه به طور عملی، عینی و کاربردی آیة «أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکمْ»(نساء / 59) را تفسیر کرد، آن هم در زمانی که بسیاری در مصداق اولی الامر دچار آشفتگی، تردید و تزلزل بـودند. عـباس(ع) دلاوری خودساخته و وارسته است که با صلابت ناشی از ایمان و نور تقوا صرفاً راه شریعة فرات را نگشود؛ بلکه حصارهای فروماندگان در باتلاق باطل را در هم فرو ریخت و مشعل فروزان حقیقت را فرا راه انسانها، شعله ور ساخت. در ایـنجا بـه بررسی برخی از اوصاف و ویژگیهای خاص حضرت عباس(ع) می پردازیم و برخی از خصائص اخلاقی و رزمی ایشان را ارائه می کنیم.
در قلمرو نسب شناسی حسب و نسبی والاتر و درخشان تر از نسب حضرت عباس(ع) در میان یاران امـام حـسین (ع) نمی توان یافت. او از بطن بنی هاشم برخاسته و از سرچشمة علوی نشأت گرفته است که خاندانی تناور، ریشه دار و در جلالت قدر، شرافتی والا دارند. والد ماجدش، امیر مؤمنان علی(ع)، وصیّ رسول اکرم(ص) نخستین ایمان آورنده بـه وحـی الهـی و مصداق خاتم پیامبران و همسر دخـت پیـامبر خـدا(ص) است. مسلمانان به اجماع آن حضرت را پس از حضرت محمد(ع) داناترین، فرزانه ترین و با فضیلت ترین شخصیت می دانند. برای عباس بن علی(ع) این افتخار و سـرافرازی بـس کـه محصول شجرة طیّبة امامت و برادر دو سبط محمد مـصطفی(ص) اسـت. مادر گرامی حضرت عباس(ع)، «فاطمه بنت حـزام بـن خـالد»، معروف به «امّ البنین(ع)» است. حزام از استوانه های شرافت در میان طوایف عـرب محسوب می گردید و در سخاوت، رادمردی، دلیری و صفات فاضله نامور بود.